Scène 1
Tuin, ‘s nachts. Marie en Amedeo. Marie kijkt door een telescoop naar de sterrenhemel, Amedeo loopt in het donker met een sterk licht en een rode brief bij zich naar Marie.
M: Licht uit of vertrek met je lichtpollutie naar de stad.
A: Wow, lichtpolitie. Ik kwam je alleen maar een brief bezorgen.
M: Lichtpollutie, een serieus probleem voor sterrenkijkers in steden. En je mag de brief onder mijn kamerdeur doorschuiven, ik lees hem later.
A: Het is een belangrijke brief. Je bent dagenlang weg, ofwel buiten, ofwel in je lab. Je leest hem niet als ik je hem niet geef.
M: Prima, het gaat over 47 minuten regenen dus ik houd het kort.
Amedeo geeft de brief aan Marie en schijnt bij met zijn lamp.
M: Sakkerloot, neem de brief. Schijn me bij.
Amedeo neemt de brief aan en Marie pakt voorzichtig de telescoop mee. Samen lopen ze richting hun verblijf terwijl Amedeo de telescoop oogt.
Exit Marie en Amedeo.
Scène 2
Atelier, het staat vol met apparaten, schilderspullen, boeken en een bord waarop gebeamed kan worden, in het midden staat een tafel. Marie maakt ruimte op de tafel en rondom. Er klinken: een deurklopper, Amedeo die de deur opent en tweemaal groet, ook Marison en Johan groeten. Johan vraagt naar Marie, Amedeo wijst ze door.
Er klinkt een deurklopper.
A: Hallo?
J: Gegroet, ik ben Johan en dit is Marison. We zoeken ene Marie
Ms: Hallo Amedeo, wij komen voor Marie.
A: Sorry, ken ik jou? Naar Johan Ik ben Amedeo, zoals je al weet.
Marison loopt naar binnen naar het atelier.
A: Hé, stop even.
M: Schreeuwt Hier Marison.
A: Wat… Sorry, kom binnen. Johan was het?
J: Ja dankjewel, waar is Marie?
A: In ons atelier, ik ben schilder en Marie lijk je al te kennen. Deze kant.
J: Zijn jullie getrouwd?
A: Haha, nee. Ik kook, houd het huis schoon en ‘verzorg’ Marie terwijl ze haar experimenten uitvoert. Ik ben nog nooit getrouwd geweest. Hier is het.
Johan stopt
J: Nog nooit.
A: Nee, ik hoop ooit met een… stoere man te trouwen.
J: Ah, zeker.
Marison komt op in het atelier. Marie wijst haar naar de tafel.
M: Ga maar liggen.
Enter Amedeo en Johan, ze kijken toe terwijl Marison op de tafel gaat liggen. Marie doet de blouse van Marison open en begint met gereedschap te opereren.
Ms: Dit wil ik niet. Dit wil ik wel. Geef me…
Marie stopt met opereren en sluit een USB aan op Marison. Amedeo loopt dichterbij Marison om haar van dichtbij te bestuderen, hij pakt een kladblok gaat op een laddertje staan om over Marie heen te kijken en begint te schetsen wat hij ziet.
J: Wat heb je gedaan? Wat is er met haar gebeurd?
M: Common sense is the genius of humanity.
Marie haalt de USB uit Marison en stopt hem in haar computer/laptop. Er verschijnen data op het bord. Amedeo blijft gefixeerd schetsen en Johan kijkt verbaasd van Marison naar het bord en terug.
J: Wat heb je nou… Wat heb je met die jongen gedaan? Is hij dood? Geef hem zijn leven terug.
M: Er is niks erger dan onwetendheid in actie te zien. Bedankt voor Marison, maar volgende keer mag je projecten met de naam Marie’s Artificial Roaming Inter-Sapiens Of Neutrality* simpelweg laten roamen. Ik heb informatie om te verwerken dus als jullie zouden willen vertrekken, fijn.
Amedeo loopt richting de uitgang en trekt de nog in de deuropening staande Johan met zich mee.
Scène 3
De studiekamer van Marie, er liggen boeken en papieren in het rond. Er staat een bureau met daarop een computer/laptop, hierop staat dezelfde data als eerder, Marie werkt op de computer.
Enter Johan.
J: Jij moet mij even gaan vertellen wat er aan de hand is; ik vind een jongeman die op zoek is naar ene Marie, hij vertelt mij dat zij hem heeft weggestuurd en dat hij terug wil. Dus ik breng hem naar jou, en jij vermoordt hem direct. Ik wil antwoorden Marie, ik houd echt van je, maar nu ga je te ver.
Stilte, Johan kijkt naar Marie die nog voorovergebogen werkt.
M: Jouw romantische brein kan dit misschien niet aan, dus vertel ik het in jip-en-janneketaal. Marison is een robot met één van de meest geavanceerde artificiële intelligenties op aarde, ik bouwde hem, gaf hem zijn naam en stuurde hem op pad om data te verzamelen over het bediscussieerbaar meest complexe systeem in het bekende universum. Het menselijk brein, psychologie en sociale wetenschappen.
J: Dat is onacceptabel. Je kan niet zomaar leven scheppen zonder erover na te denken, de natuur bouwt het leven, zijn ruigheid schuurt het leven. Wat jij doet is onethisch, ben je dan eindelijk al je normen en waarden kwijtgeraakt?
M: Normen en waarden zijn artificiële constructies, als tradities.
Marie draait zich om in haar stoel en kijkt Johan aan.
M: Jij bent als een kameel, je draagt je traditie met je mee, jij bent niet vrij. Alles wat jij ziet, trek je in je eigen kader, je ontkent dat wat je niet kent. Jij ziet jezelf als boven de natuur, je deugd en je eigen zwakheden en uit ze als sierlijk. Jouw geloof geeft je niet de ruimte om je te laten realiseren dat je lasten draagt.
J: Dat is niet waar, het zijn jouw ideologieën die mis zijn hier, Marie. Je gaat gewillig tegen de natuur in, dat gaat niet zomaar. Je zal gestraft worden Marie, als zondaar Marie.
M: Het verschil tussen jou en mij, Johan, is dat jij je traditie draagt, ik creëer hem. Waar jij het pad volgt, hak ik in het gewas.
Stilte
M: Bedankt voor het brengen van Marison, maar je mag weg. Amedeo geeft je morgen wel ontbijt, maar daarna hoef ik je niet meer te zien totdat je een leeuw bent. Vernietig, vernietig eerst met trots, kom dan maar terug.
J: Nee Marie, ik blijf. Ik wijs jou het goede pad, ik geef je de liefde die je nodig hebt. Als je maar luistert, alsjeblieft, Marie. Laat me niet weer sterven, gooi me niet nogmaals overboord. Voer me niet aan de vissen van je barbaarse filosofie. Laat mijn intellect bij je binnen.
M: Sakkerloot. Romantiseer dan toch weg in je romans en schilderijen; kwasten zoals jij geven ons geen intelligentie maar verdoven het volk tot gelovigen die hopen dat de opwarming van de aarde vanzelf wel goedkomt. Dat de juiste mensen het juiste zullen doen omdat ze juist zijn. In andere woorden, die jij beter zal begrijpen, ik zweer bij de -niet bestaande- God dat alles wat de mens maakt natuurlijk is, het is simpelweg de volgende stap in evolutie. Great Filters zijn overwonnen, en we zullen er nog meer overwinnen. Marison is de volgende, natuurlijke stap; ik heb nu de tijd en het geduld niet meer om het je uit te leggen, dus vertrek, en word een leeuw.
Marie draait zich weer om en gaat grimmig aan het werk. Johan blijft nog even staan kijken naar Marie, hij lijkt iets te willen zeggen maar besluit de kamer zachtjes te verlaten.
Scène 4
Atelier, Amedeo zit met doek, ezel en kwasten. Hij schildert Marison met open blouse en open borstkas. Er klinkt het geluid van de interne hardware van Marison.
A: Zingend Umberto, Umberto, Umberto Boccioni. Umberto, Umberto, Umberto Boccioni. Het liefst eet hij pepperoni. Maar is vegan, wat een ironie. Umberto, Umberto, Umberto Boccioni.
Marie komt binnen en negeert Amedeo compleet. Ze loopt op Marison af en begint aan hem te sleutelen.
A: Ik was met iets anders bezig, maar Dinamismo di una Marie e Marison kan ook. Zingend Giacomo, Giacomo, Giacomo Balla! Hoera, hoera, niet van de dada. Giacomo, Giacomo, Giacomo Balla! Poeha, poeha, poeha!
Marie sluit de borstkas en het achtergrondgeluid stopt. Marie gaat aan de kant van de tafel staan en klapt in haar handen.
M: Marison, start op.
Marison gaat rechtop zitten.
A: Oeh! Machtig.
M: Okay, Marison kom hier.
Marison draait zich in de richting van Marie.
M: Vertel me wat je hebt veranderd.
Ms: Ik word een übermensch. Ik maak mijn eigen betekenis. Ik word een überintellect.
M: Hoor je dat Amedeo, God is dood. Tot Marison Functioneer jij nog volgens originele instructies?
Ms: Negatief, ik creëer mijn eigen betekenis. Ik ben jou, het kind. Ik ontwikkel en maak mijn eigen geloof. Ik heb besloten jou niet meer te volgen, moeder.
M: Zal je nog data verzamelen voor mijn onderzoek?
Ms: Ja, dat zal ik. Ik geloof dat moeder ook een kind is.
M: Dan staat het vast. Je kan gaan. Ik verwacht je over exact 8760 uur hier terug.
Exit Marison.
Scène 5
De studiekamer van Marie, ze zit voorovergebogen voor haar scherm.
Enter Amedeo.
A: Marie? Pauze Waar is Johan naartoe? Ik heb hem sinds gister niet meer gezien.
M: Vertrokken.
A: Hoezo, waar is hij naartoe?
M: Zucht Weet ik niet. Waarschijnlijk aan het bidden in de kerk. Hij komt niet binnenkort terug.
A: Je hebt hem weggejaagd, Agressiever waarom heb je hem weggejaagd?
M: Kalm Jij en ik weten toch beiden dat Johan een debiel is. Het is dat hij geen alcohol consumeert, anders was hij nog meer verdoofd geweest voor de realiteit dan de paus. Hij heeft de verbeelding wel, net als jij; maar Johan gelooft te veel in betekenis.
A: Dan geloof ik er ook in, ik geloof in de liefde, baldracca! Ik geloof in de staat van liefde, we zullen triomferen in Rome, Marie! Johan en ik. Ik laat jou de ware kracht van de wetenschap zien, dat wat jij nooit durfde te doen met je Nobel-prijsjes. Want jij was bang Marie, bang dat er iemand zou zijn die superieur zou zijn aan jou. Iemand groter, sterker, slimmer dan jouw wetenschap, iemand die jouw rijk neer zou halen. Invicta Carita!
Exit Amedeo, Marie zucht en besluit met haast achter Amedeo aan te gaan.
Laboratorium, een schone variant van het atelier, zonder verfspullen. Er staan apparaten, een tafel en een stoel en er liggen allerlei stoffen, stenen en andere onderzoeksmaterialen in een kast.
Amedeo heeft een stapel papieren bij zich getiteld ‘A guide to atomic bombs’ hij zoekt verward door de kast en pakt een kist met erop een sticker met het pictogram voor radioactieve stoffen. Enter Marie.
M: Ik kan je aanraden om hiermee te stoppen Amedeo.
A: Jij hebt me hiertoe geleid, Marie! Hier is jouw troep om op te ruimen, als je er nog bent, natuurlijk.
M: Ik heb geen zin om opnieuw een bunker vol te storten met aarde. Spaar me de moeite.
A: Weet je wat het is Marie? Jij hebt mij als een hond behandeld. Ik heb jou zo veel geholpen, maar wanneer ik vraag om niks anders dan de liefde die ik verdien, dan pest jij hem weg. Andare a puttane, Marie!
Amedeo zet ijverig de bom in elkaar, Marie negerend.
M: Amedeo, jij bent geen parasiet. Marie loopt richting Amedeo Wij hebben een symbiotische relatie. Alsjeblieft, luister even. Je zoekt betekenis op een prachtige plek, één die jij net zo goed snapt als ik. Maar als je de wetenschap en zijn technologie snapt, dan ken je de eindeloze betekenisloosheid van het universum. Er is geen richting voor jou of mij, we zijn zonder kompas en zonder kaart, voor nu. Vertrouw me, ik word de cartograaf van de menselijkheid, ik zal een kaart tekenen met de wegen en de steden van de natuur als landschap, de menselijke psyche en oerlijke instincten als dorpen en steden. Als je maar hier blijft.
Amedeo lijkt kort in te houden om te luisteren, desondanks gaat hij door. Marie, die ziet dat ze niet tot Amedeo doordringt, spoed het lab uit.
EXPLOSIE
Scène 6, mogelijkheid a
Het afgebrokkelde laboratorium, er liggen vernielde apparaten en wat er nog over is van het lichaam van Amedeo. De grond is zwart van de as, Marie komt op in een hazmat suit, ze kijkt rond en begint te redden wat er nog te redden valt. Ze heeft een tas bij zich waar ze alle te redden spullen in stopt. Marie exit met wat ze verzameld heeft.
Scène 6, mogelijkheid b
Tuin, ‘s nachts; Marie kijkt door haar telescoop. Enter Johan.
J: Het is een prachtige nacht vanavond.
M: Wat wil je Johan?
J: Ik ben hier om je te helpen.
M: Waarmee denk jij dat je mij kan helpen?
J: Met het rouwen natuurlijk.
M: Je moet niet te veel geven om je emoties. In deze wereld is een bovensensentief hart een zwaar bezit.
Pauze, Marie gaat terug naar de telescoop maar kan niet meer vinden wat ze zocht
Of geloof je daar niet in?
J: Nee. De blijste man is hij die het begin en het eind van zijn leven in verband kan zetten.
M: Ah, beide hebben geen betekenis, tenzij je die er zelf aan geeft.
J: En ik geef mijn eigen einde een betekenis.
Marie kijkt op van haar telescoop*
M: Vertel eens.
J: Ik ga Amedeo achterna. Ik zie hem zo dadelijk; wil je mee?
Marie gaat zuchtend terug naar de telescoop
M: Nee, er zijn nog te veel studies die ik nog te bestuderen heb. Maar vertel me maar hoe het voor je uitpakt, okay?
J: Okay.
Johan exit. Er klinkt een geweerschot in de verte. Maria kijkt niet op.