Ik loop naar buiten en wacht
laat haar sterven
Ik zie je en jij ziet mij
laat haar sterven de zon schijnt zoals ik hem in jaren niet gezien heb
zijn stralen glijden over het water en samen met de bomen maakt hij prachtige tekeningen
iets waar een glas-in-lood raam alleen maar van kan dromen
een ander schreeuwt wat tegen mij
maar ik wil hem niet horen
jij beschermt mij
voor de buitenwereld
laat haar sterven
laat haar sterven
laat haar sterven
diezelfde wereld die mij samen met velen nog geen maand geleden de dood toewenste ‘niks is zo wispelturig als een vrouw’
de buitenwereld zal dan ook wel vrouwelijk zijn
laat haar sterven
laat haar sterven
laat haar sterven
ik ben bang om weer gelukkig te zijn, wie weet wanneer dat geluk zal overvloeien naar tranen gecombineerd met harde geluiden en een mist van stof
ik was je kwijt
laat haar sterven
terwijl je zoek was ben ik weggegaan van onze plek, ons rendez-vous
laat haar sterven
laat haar sterven
maar hier staan we weer
laat haar sterven
onder de wilgenboom
laat haar sterven
laat haar sterven
laat haar sterven
laat haar sterven
laat haar sterven
en na elke seconde hoop ik dat fascisme zal verdwijnen, zoals zíj́ dat deed met miljoenen