Foto’s!
Deze week delen we een aantal foto’s en/of fotografen met jullie. Foto’s die ons inspireren, waar we een mooie herinnering aan hebben of die ons simpelweg gewoon blij maken!
Gwen deelt… Henri Cartier-Bresson
Henri Cartier-Bresson (1908 – 2004) was een franse fotograaf die onder andere bekend is geworden door de foto’s die hij maakte over de hele wereld, van dagelijkse situaties. In die tijd (ver voor het internet) wisten niet veel mensen over wat er zich afspeelde in andere delen van de wereld. Hij heeft de hele wereld over gereisd en foto’s gemaakt van echte mensen (geen modellen) in hun dagelijkse activiteiten. Kenmerkend voor hem was dat hij de mensen niet liet poseren, maar juist zo natuurlijk mogelijk weergaf. Zoals in bovenstaande foto’s, waar de kinderen naar hem kijken en zichtbaar niet zo goed weten wat er aan de hand is. Zijn visie op kunstenaar zijn inspireert mij in mijn eigen werk. Zijn visie op kunstenaar zijn is dat je een echte kunstenaar bent, niet als je iets weet te maken, maar als je iets weet te vinden en dat kan vastleggen. Zo werkte hij ook met foto’s die hij onbewerkt publiceerde. In mijn eigen werk ben ik ook altijd op zoek naar wat er al is (een mens, een situatie, een beeld) en hoe ik dat (middels theater) kan overbrengen naar het publiek. Niet iets maken, maar iets vinden!
Sophie deelt… Kyle Thompson
Kyle Thompson is nog een redelijk jonge en nieuwe fotograaf, maar daarom niet minder goed. Hij is geboren in 1992 in Chicago en is bekend geworden door zijn werk te posten op Reddit. Zijn foto’s zijn surrealistisch en bijna alsof het in een droom afspeelt. Hij maakt veel gebruik van de natuur en dan vooral van de kracht van water. De foto’s tonen de ineenstorting van het verhaal, omdat er geen gedefinieerde verhaallijn is met een begin en einde, in plaats daarvan creëren zijn foto’s een soort lus. Het vluchtige moment van zijn foto’s leeft voort in een constante onveranderlijke toestand.
Ik zelf ben erg fan van conceptuele kunst, hierbij krijg ik snel een verhaal in mijn hoofd met wat er aan de hand is met de persoon in de foto. Wat ik vooral vet vind aan deze foto zijn de spullen in de kamer, waarom staan die hier? Wat betekenen ze? Door het tennisraket en de trofee denk je al gauw dat hij een goede tennisser is, en nu langzaam verdrinkt in zijn proces. Ik haal inspiratie uit Kyle omdat ik In mijn theater voorstellingen ook vaak voorwerpen gebruik die een diepere laag schetsen van het verhaal. Zodat het publiek zelf er over na moet denken in plaats van dat ik het personage het laat zeggen. Wat ik nog kan leren van Kyle Thompson is zijn zorgvuldigheid in het uitkiezen van die voorwerpen, waarin hij met een paar voorwerpen al een verhaal kan schetsen, maak ik mijn handen vaak nog vuil aan te veel voorwerpen.
Iemke deelt… LaChapelle
Ik maakte voor het eerst kennis met de fotografie van kunstenaar David LaChapelle toen ik twee jaar geleden een bezoekje bracht aan het Groninger Museum met mijn moeder. Ik ben gek op beeldende kunst en bezoek ook graag en veel musea, wat betekent dat ik behoorlijk wat verschillende kunstenaars voorbij zie komen. Lachapelle is een van de weinige kunstenaars die na twee jaar nog steeds in mijn gedachten is blijven hangen. De herkenbaarheid in zijn fotografie raakt mij. Een veel terugkomend thema in zijn kunst is hoe hij klassieke figuren, symbolen en beelden neemt die soms al honderden jaren bekend voor ons zijn, en deze plaatst in de huidige tijd, waardoor zijn beelden iets absurdistisch krijgen. Zo bevatten veel van zijn fotografie bijvoorbeeld oude religieuze figuren en symbolieken, geplaatst in een omgeving die hiermee contrasteert. Ik kan uren naar mijn kunst kijken en nadenken over alle kleine details en vormgeving!
Vera deelt…Erwin Wurm
Bovenstaande foto, evenals de banner foto, zijn twee foto’s van Erwin Wurm. Erwin Wurm is een Oostenrijkse kunstenaar, waar ik pas vorig jaar voor het eerst mee in aanraking kwam, door zijn one minute sculptures. Zijn hang naar het alledaagse en de kritiek die hij levert op de maatschappij, vind ik enorm interessant. Hij is van zichzelf geen fotograaf – hij is meer een beeldend kunstenaar-, maar toen ik op de site van Maison de la Photographie Européenne keek – een fotografiemuseum in Parijs -, kwam zijn naam weer voorbij en zag ik dat hij daar, sinds begin maart, zijn eigen tentoonstelling heeft. Bovenstaande foto sprak mij meteen enorm aan. Ik kan er heel lang naar staren, terwijl er verschillende verhalen en scènes afspelen in mijn hoofd.
Thomas deelt… Anton Corbijn
Anton Corbijn begon zijn carrière als muziekfotograaf, toen hij rond 1975 Herman Brood zag spelen in een café in Groningen. Hij nam veel foto’s van de band Herman Brood & His Wild Romance, wat leidde tot meer bekendheid van beiden. In de opvolgende jaren maakte hij vele foto’s van beroemdheden, waarvoor hij regelmatig naar Engeland en de Verenigde Staten reisde. Hoewel de kleurenfotografie als lang zijn intrede had gedaan, bleef hij nog lang in zwart/wit fotograferen. Later legde Corbijn zich ook toe op het maken van videoclips, en van daaruit rolde hij de filmindustrie in.
Ik zelf wordt altijd een beetje weggezogen in de foto’s van Corbijn. Ik kan er uren naar kijken. Door het zwart/wit is het zo veel meer en minder detail in de foto. Ook zijn video clips (bijv. Heartshaped Box van nirvana) zijn bijzonder op zn minst. Deze foto van Tom Waits spreekt mij ook enorm aan. Hoe hij intens en toch ietwat melancholisch in de camera kijkt. De warrigheid van zijn haar en de groeven in zijn gezicht. Waanzinnig.
Dit artikel werd geschreven door de redactie van de HumanPresence, bestaande uit eerste-, tweede- en derdejaars studenten.