“Denk groot, met een onbeperkt budget. Dan gaan we later wel kijken of we het kunnen realiseren. Kleiner denken kunnen we altijd, groter niet”
Een veelvuldig herhaalde mantra dat je als scenografiestudent vaak om de oren geslingerd krijgt. Eentje waar ik me aan het begin stiekem tegen wilde verzetten. ‘Maar als je het toch niet kan maken; waarom dan ontwerpen?’. Gewoon werken met wat je hebt en de realiteit, dat is veel beter. Ik kan je vertellen, deze mentaliteit is een perfecte cocktail voor een ontwerpers-block en een goed recept voor een halffabricaat van een decorontwerp!
De afgelopen jaren ben ik steeds beter gaan begrijpen waarin hem de kracht van de mantra zat. Het groots denken stimuleert je creativiteit en zorgt voor uitdaging: ‘Als alles kan en mag, ga je opeens veel vrijer denken’.
Door dat vrije denken word je veel gevoeliger voor je omgeving en nieuwsgierig naar de mogelijkheden. Alles wat je in het dagelijks leven meemaakt is opeens materiaal voor een idee of ontwerp. Je inspiratiebron. Zo ben ik enige tijd geleden in de ban van het welbekende instagram- en facebook worthy ‘slime’ geraakt. Ik ben ermee aan de slag gegaan, heb het veelvuldig gemaakt en gespeeld met verhoudingen. Heb me verdiept in de cultuur van alle liefhebbers van dit fenomeen en dat alles tezamen heeft mijn creativiteit gestimuleerd om een materiaal te ontwikkelen waar ik vervolgens weer een nieuwe stap mee kon maken. Ik begon mijn onderzoek met het idee dat ik het slijm zo zou aanpassen en ontwikkelen dat ik er een kostuum van kon maken. Gedurende het proces realiseerde ik me dat je een creatief proces nooit moet starten vanuit de wens naar een al bedacht eindproduct, maar vanuit fascinatie en nieuwsgierigheid. Ik merkte dat ik in de kern niet een kledingstuk wilde maken, maar dat ik een bepaalde fascinatie had voor enkele kwaliteiten van het slijm. Het organische en materialistische, het sensuele tegenover het plastische. Hier ben ik op voort gaan borduren en mee gaan spelen. Dat wat ooit slijm was veranderde in een kleine ruimte waar je die kwaliteiten mocht beleven die mijn zo fascineerden. Ik maakte een vertaalslag naar een nieuw materiaal.
Scenograaf zijn heeft de kwaliteit van het scheppen van een belevingswereld, een sfeer, een ervaring of gevoel en is overal terug te vinden, je voelt je ertoe aangetrokken en ermee geïdentificeerd omdat het vanuit een pure nieuwsgierigheid is ontsprongen.
Tegenwoordig werken scenografen niet alleen meer in de theater- en filmwereld, ze specialiseren zich of verbreden hun vaardigheden en zijn inzetbaar in de fashion industrie, interieur design, architectuur, evenementen, pretparken ontwerpen. Noem maar op. Je zou kunnen zeggen dat wij, als creatives, allemaal op onze eigen manier scenografen zijn op het moment dat we ons open stellen voor alle mogelijkheden én richtingen die we op kunnen en mogen gaan.
Ga dat onderzoek aan en laat de grenzen los. Pak alle vrijheid die overal alom aanwezig is en ga spelen met alle mogelijkheden en wees de scenograaf van je eigen werk.